Insulinooporność wiąże się z obniżoną wrażliwością organizmu na działanie insuliny. Jest ona częścią tzw. zespołu metabolicznego – grupy powiązanych ze sobą zaburzeń występujących zazwyczaj jednocześnie u jednej osoby, w której skład wchodzą: nadciśnienie tętnicze, otyłość, zaburzenia metabolizmu triglicerydów i cholesterolu oraz podwyższony poziom glukozy we krwi.
Insulinooporność - co to jest?
Na insulinooporność najbardziej narażone są osoby cierpiące na nadwagę i otyłość. Tkanka tłuszczowa powoduje produkcję substancji hormonalnych o działaniu przeciwstawnym do insuliny, jak również wydziela do krwi wolne kwasy tłuszczowe. Gdy pojawiają się w organizmie w nadmiarze, zaczyna on wykorzystywać je jako źródło energii zamiast właśnie glukozy. Ta w efekcie nie jest spalana i jej poziom we krwi wzrasta. Czynnikami zwiększającymi prawdopodobieństwo wystąpienia insulinooporności są: wiek (wyższe ryzyko u osób starszych), płeć (u mężczyzn bezpośrednio powiązana z nią otyłość występuje częściej), wysokokaloryczna dieta, brak aktywności fizycznej, spożywanie alkoholu oraz palenie papierosów.
Jakie są objawy insulinooporności?
Niestety, objawy insulinooporności nie są zbyt charakterystyczne. Najczęściej zauważa się u chorych brak energii, ospałość, rozdrażnienie i pogorszenie nastroju. Towarzyszy im wzmożony apetyt i napady tzw. wilczego głodu. Alarmujące powinno być również nadciśnienie tętnicze i oznaczony w badaniach krwi podwyższony poziom glukozy, cholesterolu oraz trójglicerydów. Istotny będzie też wzrost masy ciała i tkanki tłuszczowej. Postawienie diagnozy i wdrożenie leczenia oraz odpowiedniego postępowania dietetycznego jest kluczowe, gdyż insulinooporność może doprowadzić do między innymi cukrzycy typu 2 lub chorób układu sercowo-naczyniowego.
W celu stwierdzenia stanu zmniejszonej wrażliwości tkanek na działanie insuliny, oblicza się wskaźnik HOMA – IR, do którego niezbędne jest oznaczenie uprzednio stężenia glukozy oraz insuliny na czczo. Inną możliwością jest wykonanie testu tolerancji glukozy OGTT (znanego też jako krzywa cukrowa), określającego stopień insulinooporności i szczegółowo obrazującego reakcje organizmu na podaną pacjentowi glukozę. W walce z tym zaburzeniem pomaga diabetolog oraz endokrynolog.
Jak leczyć insulinooporność? Dieta na insulinooporność
Proces leczenia insulinooporności zależy od jej charakteru. Może zaistnieć potrzeba zastosowania leczenia farmakologicznego. To, co zaleca się zawsze w przypadku osób z nadwagą, to redukcja masy ciała. Kluczowe znaczenie będzie miała zatem dieta i aktywność fizyczna. Co jeść przy insulinooporności? Węglowodany o niskim indeksie glikemicznym i niskim ładunku glikemicznym, co oznacza uwzględnienie w diecie: różnorodnych kasz, ciemnego ryżu, razowego pieczywa, batatów czy makaronów razowych. Niezbędne natomiast jest wykluczenie z jadłospisu: białego pieczywa, słodyczy i napojów słodzonych, masła, smalcu czy tłustego mięsa.
Instytut Sofra zaprasza wszystkie osoby zmagające się z insulinoopornością na kurację dietą niskokaloryczną, która pomoże w obniżeniu masy ciała i zwiększy insulinowrażliwość. W zestawach dań z diety niskokalorycznej wykorzystywane są produkty pełnowartościowe, dostarczające witaminy, minerały i enzymy o wspomnianym wcześniej niskim indeksie glikemicznym. Dzięki kuracji opartej o odpowiednio dobraną dietę, poprawa stanu zdrowia będzie szybko zauważalna i motywująca do zmiany nawyków żywieniowych.
